Richard D. James. Litera D pochodzi od David. Ryszard Dawid Jakub, znany powszechnie jako Aphex Twin, jest synem górnika, który poznał swoją przyszłą żonę, pracując w szpitalu psychiatrycznym. Ma dwie siostry. Miał, czy raczej miałby brata - również Ryszarda, który zmarł podczas porodu w 1969 roku. Kiedy pani Jakubowa urodziła drugiego syna, nadała mu to samo imię. Drugi Rysiek w dzieciństwie bardzo stresował się faktem, że w sypialni rodziców stoi zdjęcie nagrobka, na którym jest jego imię i nazwisko. Trochę to wszystko dziwaczne, nieprawdaż? A słyszeliście płyty Aphexa?

1971

Urodził się 18 lipca 1971 roku w Irlandii. Wiele źródeł jednak mylnie podaje, że przyszedł na świat w Kornwalii, brytyjskiej prowincji, znanej z łagodnego klimatu i króla Artura, w której się wychowywał. Inne zaś sugerują, że chodzi o kanadyjską miejscowość - Kornwalię, w której swego czasu mieszkali jego rodzice. Ale niezależnie od swojego prawdziwego pochodzenia Richard musi mieć w sobie coś z Niemca, bo krytycy nazywali go jednoosobowym Kraftwerkiem albo nowym Mozartem.

A jak się to wszystko zaczęło?

Dzieciństwo RDJ było równie dziwne i tajemnicze, jak okoliczności jego narodzin. Za młodu wąchał benzynę i interesował się elektroniką - syntezatory zaczął konstruować w wieku 13. lat. Cztery lata później, by zdobyć pieniądze na sprzęt (ZX Spectrum i tani sampler), udał się w ślady ojca i został górnikiem. Potem wspominał, że w kopalni było tak gorąco, iż górnicy pracowali nago, co skwitował krótko: "hardcore miners". Następnie przez rok studiował na politechnice w Londynie, ale porzucił naukową elektronikę na rzecz stosowanej, kiedy zaproponowano mu kontrakt płytowy. W międzyczasie rozdał swoim przyjaciołom kilkanaście taśm z nagraniami, jakie zrobił jako nastolatek, by mieli co puszczać w swoich samochodowych odtwarzaczach. Ci zaś zachęcili go do zainteresowania swoją muzyką wytwórni płytowych.

AFX

Najwcześniejsze oficjalne płyty Richarda zostały wydane pod pseudonimem AFX przez lokalną firmę z Exeter - Mighty Force. Ale pierwszym nagraniem, które zwróciło na siebie uwagę szerszej publiczności - dzięki graniu go przez stację Kiss FM, było "Digeridoo" (firmowane nazwą The Aphex Twin) w którym aborygeński instrument odwalał acidową robotę za TB-303. Wtedy zainteresowała się nim belgijska oficyna R&S, która w tym okresie przodowała wśród rave'owych wytwórni.

Ambient

Na początku lat 90. wytwórnia R&S, molestowała swoich wykonawców, chcąc materiału, który będzie w stanie konkurować z "Adventures Beyond the Ultraworld" The Orb. Ta płyta pojawiła się w 1991 roku i wywołała olbrzymie zapotrzebowanie na hybrydę ambientu z housem i techno. Richard pogrzebał w swoich starych taśmach, a efekty poszukiwań i kilka nowych rzeczy zostało wydanych w czerwcu '92 jako "Selected Ambient Works 85-92". Album przyniósł mu sławę, uznanie krytyków, pieniądze, naśladowców i kontrakt z Warp Records.

"Chcecie ambientu - a zatkajcie się!" - tak zapewne pomyślał, wydając drugą część "Selected Ambient Works", która załamała część krytyków i fanów. Każda jego nowa płyta wywoływała spore zamieszanie, gdyż Rysiek zmieniał swoją muzykę, dodając nowe elementy, eksperymentując i bawiąc się. Zwykle też wydawał nagrania, które przeleżały jakiś czas w jego potężnym archiwum. Mimo to, gdy ukazywały się na rynku, brzmiały świeżo i zaskakująco. Dzięki temu, że wiele z nich zachowywało jednak podobieństwo do popularnych stylistyk, zyskiwał coraz większą popularność. Choć był i jest łączony ze sceną techno, jednak twierdzi, że jego muzyka jest totalnie odizolowana od wszelkich istniejących gatunków. Przesadza. Ale na tym m.in. polega jego urok.

Cytaty

Kilka wypowiedzi, które powinny rozwiać pojawiające się wątpliwości.

"Nie słuchałem żadnej muzyki, zanim sam nie zacząłem tworzyć własnej. Nawet teraz czasami żałuję, że kupowałem inne płyty" - Richard J.

"Kiedy moi przyjaciele po raz pierwszy usłyszeli house z Chicago, nie mogli wyjść ze zdziwienia. Myśleli, że tylko ja robiłem taką muzykę" - Richard J.

"Po prostu wypełniam luki, które inni pozostawili. To cała moja filozofia. To najlepsze, co może zrobić artysta. Widzisz, że ludzie robią coś w dany sposób, więc sam robisz to odwrotnie. Po co kopiować innych? To bezcelowe" - Richard J.

"W sztuce nie ma żadnych reguł" - Richard J.

"Nie wierzę, że jest na tej planecie większy pasjonat muzyki ode mnie" - Richard J.

"Aphexa spotkałem przy okazji załatwiania czegoś z New Musical Express. Okazał się być całkiem spokojnym osobnikiem - nic z tych rzeczy, których można się spodziewać po Aphexie Twinie. Tylko, że był pijany i zwymiotował na moje buty. Ale nie wyrzuciłem ich - są teraz moim trofeum" - Stuart Braithewaite - wokalista szkockiej post-rockowej grupy Mogwai

"Jest po prostu królem" - Björk

Czołg

Chodziły pogłoski, że Aphex jeździ czołgiem. To nieprawda. Jego pojazd to nie czołg, tylko tankietka - opancerzony, czterokołowy wóz zwiadowczy Daimler Ferret Mark III z karabinem maszynowym kaliber 7,62 mm i wyrzutniami granatów z gazem. Pojazd trzyma obecnie koło domu jego siostry na wsi w Kornalii. Mark 3 rozwija prędkość 93 km/h - również na biegu wstecznym. Używany przez brytyjską armię oraz w 36 innych krajach - głównie do tłumienia zamieszek i rozpędzania manifestacji. Richard w wolnych chwilach poluje w nim na owce. "Jazda Markiem jest dużo trudniejsza od pracy przy stole mikserskim. Nie umywa się do tego żadna gra komputerowa. Można nim legalnie jeździć, wystarczy posiadać prawo jazdy. Ja jeszcze go nie zrobiłem, ale policja nigdy mnie nie zatrzymała. Kiedy widzą mój pojazd, to tylko stoją i się śmieją.(...) Nie uprawiałem w nim jeszcze seksu, bo byłoby to bolesne. Ale jest w nim coś seksualnego. Może wiedza, że jestem w stanie przebić się przez każdy żywopłot czy barykadę potrafi podświadomie zastąpić seks? Przebywanie w takim wielkim żelastwie daje silne poczucie bezpieczeństwa i spokoju wewnętrznego - wiesz, że nic nie jest w stanie cię skrzywdzić. Po prostu przypomina łono ... z lufą". Zapytany przez jakiegoś dziennikarza, czy bierze autostopowiczów odpowiedział: "Nie - w środku i tak wystarczająco śmierdzi".

DJ

Didżejką zajął się przypadkiem, w 1994 roku w jednym z lokalnych klubów. Wkrótce potem nowojorska wytwórnia Blast First poprosiła go o zagranie setu, co uczynił. Najpierw przez dziesięć minut miksował papier ścierny zamiast płyt. Kiedy większa część klubowiczów doszła do wniosku, ze jakoś ciężko się przy tym tańczy i poszła do domu (nie wszyscy - część myślała, że to death metal i bawiła się nadal), Aphex wyjął mikser firmy Moulinex. Nie słyszeliście o takowej? Spytajcie mamę - może ma taki sam - bowiem był to mikser kuchenny. DJ Rycho wsadził do niego mikrofon i włączył starter. A potem rzucił mikserem w publiczność. I trafił jednego z klubowiczów w głowę. "Oops!" - pomyślał - "jeśli przeżyje, poda mnie do sądu". Jednak chwilę później z lekka sfatygowany młodzieniec pojawił się z Moulinexem (całym) w garści i poprosił Aphexa, by napisał mu na nim dedykację. Potem powiedział: "Zatrzymam ten mikser na zawsze".

Dom

Dom Richarda, podobnie jak jego pojazd, również jest pancerny. Mieszka w centrum Londynu w budynku, w którym wcześniej mieścił się bank (grecki Bank of Cyprus). Nieruchomość tą nabył przy okazji filmowania "Come to Daddy" i pozostał w niej na stałe. W pomieszczeniu gdzie obsługiwano klientów, na fotelach które kiedyś zajmowali kasjerzy posadził misie znane z klipu do "Donkey Rhubarb". Studio nagraniowe, w którym powstaje większa część nagrań Richarda, mieści się w jego sypialni. Niedaleko, za rogiem, znajduje się sławny londyński klub Ministry Of Sound, którego nienawidzi: "To straszne dziadostwo. Kolejka do klubu ciągnie się aż pod moje drzwi wejściowe. Napełniam wodą balony i z dachu rzucam im na głowy".

Fani

Miłośnicy twórczości Richarda D. Jamesa nadają swoim dzieciom imię Aphex, a jeśli ich nie posiadają, to życzą sobie, by po śmierci spalić ich zwłoki i pochować razem z płytami swojego idola.

Instrumenty

Podobno instrumenty których używa, robi sam. Kupuje nowe urządzenia, wyciąga z nich wszystko i wsadza w to miejsce coś innego. W 1994 roku zrobił nawet sampler, który działał przez dwa miesiące. "Miałem sporo ofert od producentów sprzętu, ale to ślepa uliczka: inni ludzie grający na moich instrumentach?". W drugiej połowie lat 90. porzucił grzebanie w instrumentach, bo zaczęło zajmować zbyt wiele czasu. Zamiast tego zajął się oprogramowaniem. Szybko zaczął tworzyć własne programy, a raczej algorytmy, służące do "pieprzenia dźwięku". Od 1997 roku używa prawie wyłącznie komputerów - ma ich trzy (Macintosch).

Reklamy

Muzyka Richarda była wykorzystana w reklamach m. in. następujących firm: Lee, Orange, Pirelli (opony), Schick (maszynki do golenia), Bank Of America (dolary). Linie lotnicze Virgin Airlines nie użyły zamówionego u Aphexa nagrania, bo uznano, że może się ono kojarzyć jedynie z katastrofą lotniczą.

Remiksy

Zwykle w przypadku twórców związanych mniej lub bardziej ze sceną taneczną, pisze się o zrobionych przez nich remiksach. Richard wykonał ich sporo, a jego klienci stanową dość różnorodne towarzystwo. Ale zamiast ich wymieniać, napiszę o remiksie, którego nie zrobił. OK, zrobił, ale nie był to remiks. Po prostu zapomniał o kontrakcie z grupą Lemonheads i kiedy pojawił się u niego kurier w celu odebrania gotowego remiksu, przytomnie rzucił - "piętnaście minut", wrócił się, nagrał na taśmę DAT jakiś swój niepublikowany numer i oddał jako gotowy remiks. Nikt się nie zorientował, ponieważ jego reinterpretacje zazwyczaj nie zawierają nawet fragmentu oryginału. I jeszcze jedno - przeważnie remiksuje kompozycje, które uważa za "zupełne gówno".

Rephlex

Muzykę utrzymaną najpierw w duchu skrzywionego acid/rave zaczął wydawać poprzez swój własny label, który w 1991 roku założył z hip-hopowym DJ-em, Grantem Wilsonem-Claridgem. Obydwaj chcieli wydawać płyty i tak powstał Rephlex. Dla wytwórni w następnych latach zaczęli nagrywać m.in. Drexciya, Bogdan Raczyński, Bodenständig 2000, Baby Ford, Bochum Welt, Dynamix II i DMX Crew, żeby wymienić tylko tych, których nazwy lub imiona zaczynają się od liter B i D (pełna lista pod www.rephlex.com/artists.htm). Muzyka wydawana przez firmę, w celu uniknięcia błędnego szufladkowania, została przez jej szefostwo nazwana mianem "braindance". Cóż to za styl? No cóż: "Braindance nie jest tak naprawdę gatunkiem muzycznym, tylko stylem bycia. Trudno to dokładnie wytłumaczyć, ale jeśli kupisz wszystkie płyty wydane przez Rephlex, będziesz w stanie pojąć, w czym rzecz". Zatem, zapraszamy do sklepów. A przy okazji: wielu ludzi jest wciąż przekonanych, że całość katalogu wytwórni jest autorstwa Richarda, ukrywającego się pod różnymi pseudonimami.

aliaSy ;)

I choć nie jest to prawda, (no, może jednak w przypadku pierwszych trzech singli Rephlex do końca nie wiadomo), to aliasów Richard D. James ma faktycznie sporo. Kiedyś uważał, że fajnie jest, podpisując kontrakt z nową wytwórnią, nagrywać dla niej materiał pod inną nazwą. I tak pojawiały się m. in. Aphex Twin, The Aphex Twin, AFX, GAK, Soit P.P., The Dice Man, Polygon Window, Caustic Window, Rich, Bradley Strider i Universal Indicator. Teraz już tak nie uważa, bo zdążył się w tym wszystkim pogubić. Dlatego w przyszłości będzie korzystał już tylko z AFX i Aphex Twin.

Ulubione

Film: "Lśnienie"
Hobby: gry komputerowe i paintball - oczywiście najważniejsza jest muzyka
Muzyka: tutaj w różnych okresach padały różne nazwy i nazwiska, np. Jack Frost, Underground Resistance, Phillip Glass, Luke (Wagon Christ). Generalnie Aphex lubi nagrania które są "złe i straszne".
Własny koncert: w 1999 roku w Osace, kiedy cała publiczność wdarła się na scenę i omal nie stratowała swojego idola.
Zapach - płyta z acetatu

Wybrane wydawnictwa

Płyty - z braku lepszych kryteriów - wg dat ich ukazywania się, bądź terminu, w którym miały się pojawić w sprzedaży

1991

"Analogue Bubblebath" (Aphex Twin)

Pierwszy singiel Rycha, wydany pierwotnie na winylu w nakładzie 500 sztuk. Zawiera acid-house'owe (?) ("Analogue Bubblebath") i hardcore'owe (?) ("Isoprophlex" - nagrany wspólnie z Tomem Middletonem) klasyki, które w chwili wydania były na pewno szokujące.

1992

Joyrex J4 (Caustic Window)

Jeden z serii trudnych do zdobycia winylowych singlii - "Joyrex". Większość z nich znalazła się na albumie "Classics" (Caustic Window). Jednak zabrakło tam "Popcorn" - breakbeatowego remiksu klasycznej popowej kompozycji, którą znacie zapewne z radzieckiej kreskówki "Wilk i zając".

"Selected Ambient Works 85-92" (Aphex Twin)

Album zawiera m. in. najwcześniejsze nagrania Aphexa, które krążyły pomiędzy jego znajomymi nagrane na kasetach magnetofonowych. Pomimo słowa ambient w nazwie dużo tu rytmów techno i electro. Dla normalnych ludzi to najfajniejsza, bo najnormalniejsza płyta Apexa. Śliczne nagrania.

"PAC-MAN" (Powerpill)

Singiel, który jest efektem fascynacji RDJ kultową grą Pacman, a głównie faktem, że aby pograć, trzeba karmić automat monetami, tak jak dekadę później - ravera pigułami. Nagranie zbudowane na samplach z gry.

1993

"Surfing On Sine Waves" (Polygon Window)

Wydana pod kolejnym pseudonimem płyta zawiera produkcje z drugiej połowy lat 80. Wyjątkiem są "Quoth" i "If It Really Is Me", które RDJ nagrał później, bo taśmy z oryginalnymi wersjami zalał sokiem pomarańczowym. Surfing zarówno po wzburzonych, jak i łagodnych falach. Pierwszy jego album dla Warp, który przyczynił się do wykreowania firmy na przodującego wydawcę "inteligentnej muzyki tanecznej", "techno do słuchania" itd.

"Analogue Bubblebath 3" (AFX)

Na wersji analogowej tego analogowego albumu niektóre nagrania znajdują się na tych samych ścieżkach - jedno w lewym kanale, a drugie w prawym. Na płycie CD, która została opakowana w folię bąbelkową stereofonia powraca do normy. Piękny ambient i wstrętne techno. Tytuły nagrań to pomieszane numery telefonów, daty, kody pocztowe itp. - słowem - liczby. Aphex oświadczył, że któregoś pięknego dnia nada wszystkim swoim bezimiennym i prawie bezimiennym nagraniom właściwe tytuły.

"On" (Aphex Twin)

EP-ka zawiera jedno z najładniejszych nagrań AT - "On", a zaraz po nim - jedno z bardziej agresywnych - "73-yips". Druga para nagrań to również ambient kontra wrrrrr - bumbum. Aphex w pigułce.

1994

"Selected Ambient Works Volume II" (Aphex Twin)

Recenzent magazynu New York Times określił album jako "muzykę klasyczną kolejnego milenium". Recenzent magazynu Techno Party określa go jako "plim-plim, blam-blam, ouaaach, szszszssssssss". Większość utworów tego dwupłytowego wydawnictwa (w wersji winylowej były trzy krążki) to pozbawione rytmu, dźwiękowe pejzaże, analogowe, surowe brzmienia, rozmyte głosy i zwichnięte melodie. Senna płyta - Aphex twierdzi, ze wszystkie nagrania przyśniły mu się. Każdy z 25 utworów zamiast tytułu, na okładce płyty reprezentowany jest obrazkiem. Klasyk techno-ambientu. Ale nie w Stanach - tam sprzedawał się tak słabo, że wytwórnia Sire postanowiła zrezygnować z wydawania jakichkolwiek płyt z ambientem.

"GAK" (GAK)

Choć Richard nie przyznaje się do wyprodukowania tego singla (fakt, że nagrania są bardzo surowe), ludzie z Warp twierdzą, że zawiera on jedne z najwcześniejszych numerów Twina/Jamesa. Wycofano ze sprzedaży.

1995

"Classics" (The Aphex Twin)

Kolekcja wczesnych hitów. Zawiera m.in. numery z singli "Digeridoo" i "Analogue Bubblebath 1". Od wykręconej wersji rave hardcore a la Prodigy, po bardziej dyskretne, ambientalne kompozycje. Wśród klasyków znalazła się między innymi reklama tampaxów - "Thampex". A na deser "Digeridoo" zagrane na żywo na plaży w Kornwalii. "Moi kumple organizowali rave'y na plaży, na których grywałem. Zawsze jednak mieli problem z pozbyciem się ludzi po skończeniu imprezy. Dlatego poprosili mnie, abym zrobił coś, co spowoduje, że wypadną z transu i pójdą do domu - i nagrałem "Digeridoo".

"Analogue Bubblebath 5" (AFX)

Źle nagrana płyta zakończyła swój żywot w postaci kilkuset sztuk "white label". Szkoda, bo zawierała ładne, tradycyjnie pozbawione tytułów, ambienty.

"...I Care Because You Do" (Aphex Twin)

Różnorodna i jedna z najbardziej popularnych płyt Aphexa. Różne rzeczy od ambientu po jungle. Większość tytułów nagrań to anagramy "The Aphex Twin". Materiał wydany w 1995 roku został - tradycyjnie - nagrany pięć lat wcześniej.

"Donkey Rhubarb" (Aphex Twin)

Hawajskie techno stanowi odrzut z albumu "...I Care Because You Do" i jest od niego chyba nawet popularniejsze. Nazwa nagrania pochodzi od "oślego rabarbaru" (nie żaden rabarbar, tylko rdest ostrokończysty - reynoutria japonica - red.), który jest popularnym w Kornwalii zielskiem. Nazwa innego nagrania na tym singlu - "Vaz Defrenz", pochodzi od "vas deferens" - przewodów nasiennych, łączących jądra z prostatą (i pęcherzykami nasiennymi - red.). Na EP-ce znalazło się też pochodzące z "I Care..." "ICCT Hedral" w wersji nagranej wspólnie ze znanym współczesnym kompozytorem Philipem Glassem.

Ventolin (Aphex Twin)

EP-ka "Ventolin" również pochodzi z "...I Care". Powstała jako efekt fascynacji astmą, której Aphex jest ofiarą. Ventolin to inhalator dla astmatyków (znany również jako Proventil, Albuterol i Salbutamol - red.), a skrzeczące dźwięki miały ilustrować sam atak choroby i skutki przedawkowania Ventolinu. Richard jest chory.

Peel Sessions (?)

Aphex znalazł się wśród elity alternatywnych twórców, którzy nagrywali sesje dla audycji Johna Peela w BBC Radio One. I wśród nielicznych, którzy robili to dwukrotnie. Tyle, że remiksy, które tam nagrał, nie zostały nigdy opublikowane.

1996
"Girl/Boy" (Aphex Twin)

EP "Girl/Boy" - w nagraniu "Milk Man" Richard po raz pierwszy śpiewa zamiast wydawać odgłosy - o mleku, mleczarzu i o tym, co chciałby zrobić z żoną mleczarza. Na okładce zaś zdjęcie grobu jego brata.

"Richard D James Album" (Aphex Twin)

Trochę ponad pół godziny muzyki. Niewiele, zwłaszcza że Aphex przygotował 150 nagrań, z których na płytę wybrał tylko 10. Ten concept album, przygotowany w całości na komputerze (oprócz partii skrzypiec i wiolonczeli, na których zagrał własnoręcznie), jest refleksją na temat brata Richarda (skąd zatem ten diabelski uśmiech na okładce? - bo Afx uważa, że brat jest jego aniołem stróżem, strzegącym go z zaświatów). Drill'n'bass w stylu ľ-zig i Squarepushera, melodyjna schizofrenia, muzyka konkretna, muzyka klasyczna i klasyk Richarda.

"Expert Knob Twiddlers" (Mike & Rich)

Twór połączonych intelektów Richarda i Mike'a Paradinasa (ľ-zig). Prezentuje się jak relacja z wyimaginowanych lokali, w których Mike i Rich(ard) upijają się wódką ("Vodka"), zagryzaną różnymi świństwami ("Jelly Fish", "Eggy Toast", a później nawet "Giant Deflating Football") przy dźwiękach jazzu, swingu i funku. BEK!

(?) (Caustic Window)

Ten album ukazał się w nakładzie czterech sztuk. Posiadają je: Aphex, Grand, Chris Jeffs (Cyclob) i Mike Paradinas. Ten ostatni streścił zawartość płyty - jej opis jest dostępny tylko w Internecie: www.joyrex.com. Koniec albumu prezentuje się następująco: najpierw Aphex wziął dwa telefony. Pierwszym wybrał numer Mixmastera Morrisa (znany producent i DJ ambientu), drugim - Richarda Rimbauda (Scanner) i przyłożył słuchawki do siebie. Obydwaj myśleli, że to ten drugi zadzwonił, a gdy zaczęli się kłócić, Aphex rzucił: "Jeśli odłożycie słuchawki - zginiecie". Potem powtórzył całą akcję, dzwoniąc do Mike'a Paradinasa i Chrisa Jeffsa. Jednak Chris szybko zorientował się, o co chodzi: "Myślę, ze to Richard chce, abyśmy sobie pogadali".

1997

"Come To Daddy" (Aphex Twin)

Parodia The Prodigy, a przy tym świetny, mocny numer. Znany nie tylko fanom Aphexa za sprawą zrealizowanego do niego wideo. "Come To Daddy" to horror, zakazany w MTV ("tatuś" wychodzi z telewizora i napastuje przerażoną staruszkę). Klaustrofobia i psychodelia.

1999

"Windowlicker" (Aphex Twin)

Jak dotąd ostatni, ubiegłoroczny singiel Aphexa. Jednak nagranie powstało trzy lata wcześniej - to samo dotyczy poprzedniego singla "Come To Daddy". W londyńskim slangu "liżący szyby" oznacza osobę upośledzoną. Mistrzostwem świata jest wideoklip do tytułowego nagrania, w którym sporo dialogów z dominującym terminem "motherf***er", najdłuższa limuzyna świata, Richard "Michael Jackson" James i cycate laski z plaży na Miami, które pod wpływem obecności Aphexa jeszcze zyskują na urodzie. Spójrzcie na okładkę - cóż za "windowlicker".

WWW

W Sieci można znaleźć sporo informacji dotyczących AFX-a, wystarczy sprawdzić:

www.webring.org/cgi-bin/webring?ring=aphextwin;list
www.aphextwin.nu
www.joyrex.com
www.aphex-twin.com
www.mick86.freeserve.co.uk/tones'n'drones

Zakończenie

Jest jednym z nielicznych eksperymentatorów, którzy na swojej muzyce dorobili się majątku. Niestety. Zazdroszczę? Nie o to chodzi. Po prostu ostatnio odechciało mu się wydawać nowe płyty, bowiem stać go na utrzymanie siebie do końca życia. Zamiast tego zajął się... pisaniem nowej muzyki. Nic dziwnego, że fani Aphexa są załamani. Ma setki nie wydanych nagrań, o których jego przyjaciele (np. Claridge i Paradinas) mówią, że w niczym nie ustępują już opublikowanym. Zamiast je udostępnić, nagrywa wciąż nowe, których i tak nie chce publicznie udostępnić. Dwa lata temu wpadł na pomysł, że skoro nudzi go sprzedawanie muzyki, część swoich nagrań udostępni za darmo, np. poprzez Internet. Wkrótce uznał, że format mp3 jest do niczego i nowe technologie cyfrowego zapisu dźwięku nie nadają się do rejestrowania muzyki. Powiedział, że winyl jest niezastąpiony i raczej wolałby spróbować z cylindrem woskowym (pradziadek płyty winylowej). Szanse na darmowe numery rozwiały się równie szybko, jak się pojawiły. Zupełnie niedawno zapowiedział, że to jednak nie koniec - musi wywiązać się z kontraktu z Warp (jeszcze dwa albumy), a potem - jeśli mu się zechce, wyda jeszcze coś poprzez swój własny Rephlex.

Marek Książkiewicz

Dyskografia (niekompletna)

Single, EP

AFX
Analogue Bubblebath EP (Mighty Force, 1991 /TVT, 1994) (z Tomem Middletonem)
Analogue Bubblebath Vol. 2 (Rabbit City, 1992)
Analogue Bubblebath 4 (Rephlex, 1994)
Hangable Auto Bulb EP (Warp, 1995)
Analogue Bubblebath 3.1 (Rephlex, 1997)

Powerpill
PAC MAN (Ffrreedom, 1992)

The Aphex Twin
Digeridoo (R&S, 1992)
Xylem Tube (R&S, 1992)

Caustic Window
Joyrex J4 EP (Rephlex, 1992)
Joyrex J5 EP (Rephlex, 1992)
Joyrex J9i (Rephlex, 1993)

Polygon Window
Quoth (Warp/Wax Trax, 1993)

Aphex Twin
On (Warp, 1993)
On Remixes (Warp, 1993)
Words & Music (Sire/Warner, 1994)
Ventolin EP (Warp, 1995)
Ventolin Remixes (Warp, 1995)
Donkey Rhubarb (Warp, 1995)
Girl/Boy EP (Warp, 1996)
Come To Daddy (Rephlex, 1997)
Come To Daddy Remixes (Warp, 1997)
Window Licker (Warp/Sire, 1999)

GAK
GAK (Warp, 1994)

Albumy

Aphex Twin
Selected Ambient Works 85-92 (R&S/Apollo, 1992)
Selected Ambient Works II (Warp, 1994)
...I Care Because You Do (Warp/Sire/BMG, 1995)
Richard D James Album (Warp, 1996)
51/13 Aphex Singles Collection (Warp/Sire/WEA, 1996)

AFX
Analogue Bubblebath 3 (Rephlex, 1993)

Polygon Window
Surfing On Sine Waves (Warp, 1993)

The Aphex Twin
Classics (R&S, 1995)

Mike & Rich (z Mike'm Paradinasem)
Expert Knob Twiddlers (Rephlex, 1996)

Caustic Window
Compilation (Rephlex, 1998)

Copyright bogacz.pl